"Cyppek"

Leżącego na kanapie chłopca obudził dźwięk kroków i ból
w skrępowanych nadgarstkach i kostkach.
- Obudziłeś się. - zauważył niski mężczyzna z protezą lewej nogi, własnym ciałem zasłaniając maszynkę do mielenia mięsa przytwierdzoną do blatu stołu ze sklejki. Nie chciał zanadto wystraszyć dzieciaka, żeby jego mięso nie przybrało gorzkawego smaku, na który ostatnio narzekali jego klienci ze szczecińskiego bazaru. - To tylko zabawia w Indian. Zaraz cię wypuszczę, tylko zrobię obiad. Lubisz bigos?
Przerażony dwunastolatek pokiwał energicznie głową.
- A zatem nie miej do mnie żalu synku. Takie czasy. - powiedział mężczyzna, kusztykając do kanapy trzymając w ręku młotek.

"Cyppek"

Leżącego na kanapie chłopca obudził dźwięk kroków i ból
w skrępowanych nadgarstkach i kostkach.
- Obudziłeś się. - zauważył niski mężczyzna z protezą lewej nogi, własnym ciałem zasłaniając maszynkę do mielenia mięsa przytwierdzoną do blatu stołu ze sklejki. Nie chciał zanadto wystraszyć dzieciaka, żeby jego mięso nie przybrało gorzkawego smaku, na który ostatnio...

Najpierw potrafi być ekscytujący, tajemniczy, seksowny… Delikatnie łaskocze w żołądku, pieści dłonie, chłodzi skórę. Czasami wydaje się przyjemny. Ale to tylko pozory. Jest silny, obezwładniający, przenikliwy. Czai się głęboko, by w chwilach największego zwątpienia wypłynąć i opleść ciało od środka. Dociera do każdego zakątka duszy. Jego lepka maź szybko obmywa nogi, ręce, pierś, aby w końcu dotrzeć do głowy. To tam jest jego natura. Wtedy już nikomu nie jest wesoło. To nie koszmar senny, który zniknie, gdy się obudzisz. To nie horror oglądany w kinie ze znajomymi. To nie stronice książki, którą w każdej chwili możesz zamknąć. To twój STRACH.

Najpierw potrafi być ekscytujący, tajemniczy, seksowny… Delikatnie łaskocze w żołądku, pieści dłonie, chłodzi skórę. Czasami wydaje się przyjemny. Ale to tylko pozory. Jest silny, obezwładniający, przenikliwy. Czai się głęboko, by w chwilach największego zwątpienia wypłynąć i opleść ciało od środka. Dociera do każdego zakątka duszy. Jego lepka maź szybko obmywa nogi, ręce,...

A teraz wyobraź sobie, że znajdujesz się w drewnianej skrzyni. Ściśnięta między drewniane dechy niczym kosztowny obraz w ramie. Słyszysz szum wozu. Przez szczeliny tej prowizorycznej trumny wdziera się zapach gnoju i sosen. Szukasz rozwiązania, ale strach obleka cię lodowatym łańcuchem. Łomoczesz pięścią w pokrywę. To na nic. Słyszysz stłumioną rozmowę. Wóz zwalnia. Słyszysz głosy:
- Mike, głęboka ta studnia? – Zapytał pierwszy głos
- Oj, tak.– Odparł drugi głos – Z dycha będzie.
Twoje serce wali jak oszalałe. Drewniana skrzynia przechyla się i spada w dół. Wstrząs. Łomoczesz i kopiesz z całych sił. Krzyczysz przerażona. Woda powoli wdziera się przez szczeliny.

A teraz wyobraź sobie, że znajdujesz się w drewnianej skrzyni. Ściśnięta między drewniane dechy niczym kosztowny obraz w ramie. Słyszysz szum wozu. Przez szczeliny tej prowizorycznej trumny wdziera się zapach gnoju i sosen. Szukasz rozwiązania, ale strach obleka cię lodowatym łańcuchem. Łomoczesz pięścią w pokrywę. To na nic. Słyszysz stłumioną rozmowę. Wóz zwalnia....

Spojrzała ponownie w czarną otchłań studzienki kanalizacyjnej. Zapadał już zmrok i przypomniała sobie, co powiedziała mama przed wyjściem. "Musisz wrócić zanim zrobi się ciemno. Małe dziewczynki nie mogą spacerować same po zmroku". Tak mamo, wiem. Ale jak mogę iść do domu bez mojej pluszowej owieczki? Nie zostawię jej przecież samej w tej czarnej dziurze - myślała. Wtem jakiś błysk zwrócił jej uwagę. Ciemna czeluść zaczęła nabierać kształtów. Na powierzchni wody leżąc na plecach unosiło się dziecko - mniej więcej w jej wieku, z upiornym uśmiechem na ustach, a zamiast prawego ramienia posiadało jedynie zakrwawiony kikut. Wtedy poczuła kościste palce na swoich plecach...

Spojrzała ponownie w czarną otchłań studzienki kanalizacyjnej. Zapadał już zmrok i przypomniała sobie, co powiedziała mama przed wyjściem. "Musisz wrócić zanim zrobi się ciemno. Małe dziewczynki nie mogą spacerować same po zmroku". Tak mamo, wiem. Ale jak mogę iść do domu bez mojej pluszowej owieczki? Nie zostawię jej przecież samej w tej czarnej dziurze - myślała. Wtem...

Poznała go niedawno. Przystojny, czarujący o ciemnych włosach i niebieskich oczach jako jedyny zatrzymał się, gdy ona złapała gumę i pomógł zmienić koło. Wziął od niej numer telefonu i wieczorem umówili się na kolację. Dzisiaj zaprosił ją do swojego mieszkania. Obiecał, że przygotuje coś specjalnego. Przyjechał o umówionej godzinie i zabrał do mieszkania. Najpierw pyszna kolacja i dobre wino, które lekko zaszumiało w głowie. Później zaprowadził ją do sypialni. Coś zaczęło ją niepokoić. Kajdanki przymocowane do rogów łóżka, a na ścianie zdjęcia okaleczonych kobiet w różnych pozach. Wtedy zobaczyła w jego oczach ten złowrogi błysk, wiedziała co ją czeka.

Poznała go niedawno. Przystojny, czarujący o ciemnych włosach i niebieskich oczach jako jedyny zatrzymał się, gdy ona złapała gumę i pomógł zmienić koło. Wziął od niej numer telefonu i wieczorem umówili się na kolację. Dzisiaj zaprosił ją do swojego mieszkania. Obiecał, że przygotuje coś specjalnego. Przyjechał o umówionej godzinie i zabrał do mieszkania. Najpierw pyszna...

Czuję przeraźliwe zimno i mdlący zapach krwi. Sparaliżowana strachem z trudem otwieram oczy i patrzę w ciemność. Koło mnie coś głośno dyszy.Nie,nie dyszy - dusi się. Próbuję przekręcić głowę żeby spojrzeć na swojego męża,jestem jednak sparaliżowana, nie mogę się poruszyć.Na twarzy czuję ciepłą,lepką krew. Z nadzieją trzymam się myśli,że to tylko sen i zaraz się obudzę.Nagle zalega przerażająca cisza,przechodzą mnie dreszcze. Słyszę,że mój mąż przestaje oddychać a coś ze szmerem przesuwa się po kołdrze. Niewidzialne dłonie oplatają mocno moją szyję.

Czuję przeraźliwe zimno i mdlący zapach krwi. Sparaliżowana strachem z trudem otwieram oczy i patrzę w ciemność. Koło mnie coś głośno dyszy.Nie,nie dyszy - dusi się. Próbuję przekręcić głowę żeby spojrzeć na swojego męża,jestem jednak sparaliżowana, nie mogę się poruszyć.Na twarzy czuję ciepłą,lepką krew. Z nadzieją trzymam się myśli,że to tylko sen i zaraz się obudzę.Nagle...

Właśnie postanowiłam napisać horror. Pomyślałam, że muszę wymyślić coś naprawdę strasznego, żebyście nie mogli spać w nocy i mieli koszmary. Coś takiego, byście zapamiętali tę przerażającą opowieść do końca życia, a ja dzięki niej mogła wygrać książkę "Nowy dom na Wyrębach". Zaczęłam snuć i wyobrażać sobie całą historię jaką miałam wam przedstawić, ale stało się coś co przeraziło mnie samą.
Uznałam, że żaden horror jaki wam opowiem nie będzie równał się z tym, co przeżywam w tej chwili. Siedzę i liczę wyrazy żeby było ich dokładnie sto. Wiecie na czym polega prawdziwy horror? Na tym żeby zmieścić się w limicie.

Właśnie postanowiłam napisać horror. Pomyślałam, że muszę wymyślić coś naprawdę strasznego, żebyście nie mogli spać w nocy i mieli koszmary. Coś takiego, byście zapamiętali tę przerażającą opowieść do końca życia, a ja dzięki niej mogła wygrać książkę "Nowy dom na Wyrębach". Zaczęłam snuć i wyobrażać sobie całą historię jaką miałam wam przedstawić, ale stało się coś co...

Leżałam już w łóżku i próbowałam zasnąć. Usłyszałam nagle dziwny odgłos, jakby ktoś chodził po domu. Zerwałam się z łóżka i stałam nie wiedząc co robić. Zdecydowałam, że sprawdzę co mnie tak przestraszyło. Kiedy byłam na korytarzu usłyszałam dziwne odgłosy, jakby czyjś płacz. Stałam przerażona nie wiedząc co myśleć. Przypomniałam sobie, że sąsiedzi opowiadali różne rzeczy na temat domu, w którym mieszkam. I tego właśnie wieczoru zaczęłam wierzyć, że duchy jednak istnieją, że są moimi współlokatorami. Przekonanie się o tym jest dla mnie prawdziwym koszmarem, bo panicznie się boję duchów. Jestem przerażona i chcę uciekać, ale gdzie? Jest środek nocy.

Leżałam już w łóżku i próbowałam zasnąć. Usłyszałam nagle dziwny odgłos, jakby ktoś chodził po domu. Zerwałam się z łóżka i stałam nie wiedząc co robić. Zdecydowałam, że sprawdzę co mnie tak przestraszyło. Kiedy byłam na korytarzu usłyszałam dziwne odgłosy, jakby czyjś płacz. Stałam przerażona nie wiedząc co myśleć. Przypomniałam sobie, że sąsiedzi opowiadali różne rzeczy...

Znalazłem mojego współlokatora w salonie. Nie ruszał się. Pewnie śpi, pomyślałem. Zbliżyłem się do niego i sprawdziłem jego puls. Poczułem, że zbladłem, a moim ciałem wstrząsnęły dreszcze. Był martwy. Nie było mnie tylko jeden dzień, a on w tym czasie umarł leżąc sobie na kanapie przed telewizorem. Jak to możliwe, jeszcze w wieku dwudziestu lat? Przerażony poszedłem do telefonu umieszczonego w korytarzu, żeby zadzwonić po pogotowie. Kiedy już zadzwoniłem, usłyszałem szuranie w miejscu zgonu. Poszedłem sprawdzić co tam się dzieje. Kiedy wszedłem ujrzałem mojego niedawno martwego kolegę siedzącego. Odwrócił do mnie głowę i powiedział:
-Nie odwracaj się.
Zrobiłem to. Umarłem.

Znalazłem mojego współlokatora w salonie. Nie ruszał się. Pewnie śpi, pomyślałem. Zbliżyłem się do niego i sprawdziłem jego puls. Poczułem, że zbladłem, a moim ciałem wstrząsnęły dreszcze. Był martwy. Nie było mnie tylko jeden dzień, a on w tym czasie umarł leżąc sobie na kanapie przed telewizorem. Jak to możliwe, jeszcze w wieku dwudziestu lat? Przerażony poszedłem do...